دختر مجید قناد را در موقعیتی متفاوت ببینید | تصاویر
تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۴۹۳۲۶
همشهری آنلاین، شقایق عرفی‌نژاد: سمن قناد با متنی از بابک پرهام نمایشی را در کارگاه نمایش تئاترشهر روی صحنه برده که هشت ماه برای آن تمرین کرده است. شکافتن کام ماهی که تنها دو بازیگر دارد، در باره زن و شوهری است که حالا به آخرین چیزهایی که برایشان مانده، چنگ می‌اندازند تا زندگی‌شان را حتی به ظاهر حفظ کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چه چیزی در این متن برایتان جذاب بود که برای اجرا انتخابش کردید؟
خانواده و پرداختن به روابط خانوادگی همیشه برای من خیلی مهم بوده و در دو کار قبلی ام هم به همین روابط پرداخته‌ام. وقتی بابک پرهام در باره این متن با من صحبت کرد برایم خیلی جذاب بود. چون واقعا دغدغه‌ام بود. در این اثر با زن و شوهری روبه‌رو هستیم که تفاهمی که بینشان بوده از بین رفته و دیگر حرف همدیگر را نمی‌فهمند و زندگی‌شان در حال فروپاشی و نابودی است. یکی از آنها سعی می‌کند زندگی را نگه دارد و دیگری اصلا به حرف‌های او گوش نمی‌دهد. نمایش مشکلات آنها به دلیل حرف‌هایی که در سال‌های زندگی شان باید زده می‌شده و نشده، برای من چالش جذابی بود. خیلی هم زود متن را انتخاب کردم چون به نظرم یکی از مسائل مهمی است که امروز با آن مواجه هستیم. آمار طلاق و زندگی‌های از هم پاشیده بسیار زیاد است و ما هم در این نمایش به یک بعد از این ماجرا نگاه می‌کنیم.
کار قبلی شما هم باز با آقای پرهام بوده است. از این همکاری بگویید.
در کار تملیخا که سال ۱۴۰۰ در تئاترشهر اجرا رفت، بابک پرهام کارگردان بود و من بازیگر بودم. او ویژگی بسیار خوبی دارد و از ایده‌های نو و خلاقیت‌ها و جسارت‌هایی که در یک کار ممکن است به وجود بیاید، بسیار استفاده و استقبال می‌کند. در تمیلخا تبادل نظری که با من به عنوان بازیگر داشت و نگاه متفاوتش به اثر برای من خیلی جذاب بود. وقتی هم قرار شد این متن او را کارگردانی کنم، می‌دانستم به عنوان نویسنده خیلی با من همراه خواهد بود و این اتفاق هم افتاد.
پس تغییراتی در متن دادید که او پذیرفت؟
بله. اصولا نویسنده‌ها دوست دارند عین آنچه نوشته اند اجرا شود، اما من ایده اجرایی داشتم و بابک پرهام در تکمیل این ایده بخش‌هایی را به متن اضافه کرد. به نظرم این اتفاق خیلی خوبی بود که نویسنده قهار و با سوادی که خودش کارگردان هم هست، به شما این فرصت را می‌دهد تا از زاویه دیگری به نوشته‌اش نگاه کنید و حتی از این کار استقبال هم می‌کند.
جایی خواندم که تمرین‌های طولانی برای این کار داشته‌اید و آماده کردنش ۸ ماه زمان برده است. یکی از آفت‌های امروز تئاتر، مدت کم تمرین‌هاست و خیلی‌ها می‌گویند کارشان را با ۲۰ جلسه تمرین به اصطلاح خودشان بسته‌اند. در این شرایط شما چرا این کار را نکردید و مدت زیاد تمرین کردید؟
اصولا معتقدم در هر موقعیتی، چه بازیگر و چه کارگردان، باید برای خلق اثر وقت گذاشت. دو کار قبلی را هم نزدیک به ۹ ماه تمرین کردیم. چون تا ایده‌ها شکل بگیرد، تحلیل شخصیت انجام شود و جلو برویم زمان می‌برد. من با این که با تمرین‌های کوتاه‌مدت کار را روی صحنه ببریم مخالم. چون معتقدم دغدغه‌ای پشت کار وجود دارد و این دغدغه ۲۰ روزه نمی‌تواند شکل بگیرد و به تماشاگر منتقل شود. کار ما هم کار سنگینی بود و واقعا نمی‌شد با تمرین کم و کوتاه‌مدت آن را آماده کرد. دیالوگ‌های کوتاه و سریع و پینگ پنگی بین دو بازیگر در جریان است که باید سر ضرب گفته شود. چون دائم این دو شخصیت با هم دعوا می‌کنند.
در نظرات مخاطبان خواندم که حتی بعضی‌ها نگران بازیگران در این درگیری‌های فیزیکی می‌شوند.
بله. برای این که این درگیری فیزیکی بین شخصیت‌ها درست دربیاید و باورپذیر باشد، ما باید یک سری تمرین‌هایی می‌کردیم که این دعوا به شکل طبیعی به نظر برسد. همین پروسه طولانی بود و برای همین تمرین‌ها مدت زیادی وقت گرفت. متن پر از حس و کنش بود و همینطور تغییراتی که من ایجاد کردم، پر از تغییرات و پاساژهای حسی است. در کنار آن درگیری‌های فیزیکی هم وجود داشت که لازمه شکل گرفتنش تمرین زیاد بود.
شما هم کارگردان کار هستید و هم بازیگرش. پیش بردن این دو کنار هم سخت نبود؟
قطعا تجربه سختی بود. ولی من دوست دارم نقش‌هایی را بازی کنم که کمتر کارگردانی ممکن است پیشنهاد کند. به همین دلیل دوست دارم در کاری کارگردانی می‌کنم، بازی هم بکنم. چون هم چالش دارد و جذاب است و هم فکر می‌کنم فقط خودم می‌توانم نقش را جوری که دوست دارم و با ریزه‌کاری‌هایی که در نظرم است، بازی کنم. این هم که کار فقط دو بازیگر دارد، خیلی به من کمک کرد. من دستیاری داشتم که تمام صحنه‌هایی را می‌خواستیم آن روز تمرین کنیم، برایش توضیح می‌دادم و بعد فیلم می‌گرفتیم و من بعد از تمرین فیلم را می‌دیدم و ایرادها را یادداشت می‌کردم و روز بعد آنها را رفع می‌کردیم.
در این کار پدرتان آقای مجید قناد، تهیه کننده است. این اولین بار است که این کار را می‌کند؟
نه، در دو کار قبلی من هم او تهیه کننده بود.
از حضورشان به عنوان تهیه کننده در کنارتان بگویید.
اصولا در شرایط امروز با توجه به تمرین‌های طولانی ما شاید کمتر تهیه کننده‌ای حاضر شود، سرمایه‌گذاری کند. به خصوص که ما بازیگر چهره نداریم و تهیه کننده‌ها برای این که به برگشت سرمایه شان مطمئن باشند تمایل دارند از بازیگران شناخته‌شده استفاده کنند. چون هزینه تولید تئاتر واقعا سنگین است. از اجاره سالن تمرین و چاپ پوستر و بروشور و دستمزد عوامل و ... همه چیز واقعا هزینه بر است. ولی من این شانس را داشتم که پدرم را در کنارم داشتم که نگاهش به کار کاملا هنری بود و نه مالی. او به شکل یک تجربه هنری به کار نگاه می‌کرد. بنابراین درگیر هزینه‌ها نبودیم. اگر چیزی به کار کمک می‌کرد حتما برای ما تهیه می‌کرد و این شانس خیلی بزرگی برای من بود. چون درگیر هزینه‌ها نبودم و این آرامش را به من می‌داد که فقط به فکر کارم باشم، برخلاف بسیاری دیگر که متاسفانه در شرایط امروز مجبورند به مسائل مالی نگاه کنند و کارشان را پیش ببرند. در صورتی که کارگردان باید انرژی اش را فقط برای خلق اثرش بگذارد.
کد خبر 835534 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها خبر مهم مجموعه فرهنگی تئاتر شهر تئاترمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: خبر مهم مجموعه فرهنگی تئاتر شهر تئاتر تهیه کننده کار قبلی تمرین ها برای من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۴۹۳۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آخرین دیدار مجید با بی بی قبل از فوتش (فیلم)
منبع:پیج ghadimiyha
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»